Okay. Snelle risico inventarisatie: De kaki kleur moet politie zijn, de koeling met alcohol zal niet voor niks urgent van locatie zijn gewijzigd.. en ik, de witte foreigner, heb een halve liter bier in mijn hand. Preventieve actie: rennen en
Je moet je overigens even erbij inbeelden dat je achter in een TukTuk zit tijdens dit gesprek welke zich door het idioot gekke verkeer van Delhi door wurmt. Van links, rechts, van voren en van achter komt er verkeer op
je hebt een steegje van pak en weg 2,5 meter breed. Daar staan 100 kraamjes en worstelen zich 300 mensen en wat zwerfhonden doorheen. Ik zou dan zeggen, vanachter m’n tuk-tuk stuur: “..nee gaat niet”, de gemiddelde tuk-tuk chauffeur denk:
Het meest kleine charmante vissersdorpje aan de Mekong rivier ever! Chiang Khan grenst aan deze rivier en aan de overkant van de rivier zie je Laos liggen. Als ik door de walkingstreet straatjes die avond slenter verzinkt ik totaal in
Rustig blijven, dit gaat waarschijnlijk nog even duren, dus beantwoord gewoon netjes de vragen en dan zal de visum stempel vast zo tevoorschijn komen! Je hebt immers geen kwaad bloed. En ja hoor; daar komt de stempel tevoorschijn. Refused… Are
Again? Op m’n vorige vlucht moest men ook al assistentie hebben van een “dokter on board”. Waar de vorige keer dit nog netjes werd afgehandeld met iedereen zijn goedkeuren loopt het dit keer niet zo gesmeerd. I guess, de man
Bam!! Iedereen in het busje schrikt op als, wat blijkt later, het jongste zoontje van de man die ons net nog tijdens de busrit eten en drinken heeft aangeboden, een grote steen tegen de bus knalt. Reden onbekend. Er ontstaat
I'm off!! De kop is eraf. Geen weg meer terug. Ik zal niet liegen over het feit dat de laatste nacht weinig slaap bevatte. Gek idee. Maar goed, niet zeuren – het was je eigen besluit. Nog even de laatste
Waar menig zelf-respecterend man niet trots is op klein gereedschap en waar kleine medemensen doorgaans hun ongenoegen uiten over de matige grijphoogte is men in Durbuy kennelijk wel trots op het gegeven het kleinste stadje van Belgie te zijn
All right; de laatste echte werkdag zit erop… op naar de andere “laatste” dingen! Het is best bijzonder hoe ‘normale’ zaken ineens extra waarde lijken te krijgen –alleen doordat je weet dat het de laatste keer is.