In mijn vorige 2 blogs stond de vraag centraal of de wereldreis welke jij voor ogen hebt kans heeft om ooit het licht te gaan zien. We namen 2 belangrijke factoren onder de loep. Hoeveel tijd heb ik nodig voor mijn wereldreis, hoeveel geld gaat dat mij kosten? en, niet helemaal onbelangrijk; heb ik deze tijd en die munten? Als beiden stoplichten voor jou op groen staan ben je al een eind in de goede richting. Maar laten we het laatste stoplicht niet onderschatten! Dit is niet zo eentje die je hebt -of kunt realiseren, nee.. dit laatste stoplicht gaat over emotionele keuzes en (on)mogelijkheden.

Ik heb de tijd en het geld -wat houdt mij nu nog tegen die wereldreis te maken?

Nou…. kinderen? je teckel, je vrienden? Laten we maar eens starten met deze inkoppertjes. “dat is echt gaaf! Dat zou ik ook wel willen, maar ja; ik heb kinderen he..(droevige smiley)” Als ik voor elke keer dat ik deze zin heb gehoord in de afgelopen maanden een euro zou krijgen, dan had ik nu mijn wereldreis ermee kunnen betalen 😀

Natuurlijk, dat met kinderen het een heel ander niveau van aanpak is staat als een paal boven water, maar niks in onmogelijk! Type “travel family” in op Google en hordes baby, peuter en happy reisouders komen je tegemoet rennen, een ware trend.

Een bekende reisfamilie is bijvoorbeeld @theBucketlistfamily. Spoiler; deze family heeft een flink vermogen uit de verkoop van Snapchat verkregen en hierdoor zal e.e.a. misschien net wat soepeler te organiseren zijn.. maar toch; waar een wil is, is een weg. Hoe deze weg te bewandelen? Geen idee.. absoluut niet mijn expertise –dus daar brand ik mijn vingers niet aan!

We kunnen de rest van de blog wijden aan elke soort relatie zoals je teckel (schijnt echt een relatie te kunnen zijn) , familie, vrienden en deze vanuit een filosofisch perspectief benaderen maar onder aan de streep komt het steeds op het zelfde neer; emotie. Heel simpel; het is wel een “dingetje” om even “doei” te zeggen tegen je familie en vrienden voor de duur van een jaar -of zelfs voor meerdere jaren. Dat beslis je niet even in 1 weekend.

Aan de andere kant; je gaat niet emigreren en het is de bedoeling om na verloop van tijd weer terug te komen. Met een “we are back-party” koop je je schuldgevoel wel weer af. En hè; we leven niet meer in het jaar kruik, we hoeven niet meer enkel te communiceren via fax en brieven. We kunnen Skypen, bellen en eindeloos appen.

beware not the enemy from ‘without’ but the enemy from ‘within’

Hoe te dealen met je ergste vijand?   

Succes! Dat ben jijzelf.

Jijzelf bent vaak de grootste obstakel naar het realiseren van jouw eigen droom. Angst. Angst voor het onbekende.. angst voor onzekerheden, angst om alles los te laten en de beproefde weg (zoals de maatschappij van ons verwacht) te verlaten. Van deze laatste opgelegde norm door de maatschappij krijg ik persoonlijk jeuk. Na je geboorte ga je naar school, dan een reisje na het afstuderen, werken, trouwen, kinderen, pensioen, end. Anyhow; houdt er rekening mee dat je naast hele leuke positieve reacties ook mensen tegen gaat komen welke afkeurend reageren en de vraag stellen of dit niet “weglopen is voor je verantwoordelijkheden”.

Ja. True story. Ze bestaan. Welke verantwoordelijkheden dit exact zijn heb ik nog steeds niet helder gekregen bij de mens met dit gedachtengoed maar ik vermoed dat men “het voldoen aan de zelf door de maatschappij opgelegde norm” bedoeld.

Maar goed; terug naar die ergste vijand. Remember de vraag “wat is het ergste wat er kan gebeuren?” Het heeft mij wederom erg geholpen door steeds deze vraag aan mijzelf te stellen en te beantwoorden. Het schepte helderheid in de chaos van vragen en ruimde de beren op de weg, weg. Ik wil echt voorkomen om dooddoeners in mijn blog te verwerken, maar onder deze kom ik echt niet uit: denk in oplossingen, niet in problemen. Amen.

En die laatste obstakel? 

Ohja.. crap; je hebt een relatie en je partner krijgt krommende tenen en zenuwaanvallen als je over avonturieren begin -maar heeft wel een all-in vakantie naar Egypte als alternatief voorgesteld met minimaal 2 bezoeken aan de bazaar en een excursie per kameel naar de woestijn..

Good luck! Ik voel met je mee!

“Have the courage to follow your heart and intuition. They somehow already know what you truly want to become. Everything else is secondary”

Deze quote van Steve Jobs stond eind april op mijn Facebook. Deze dag vergeet ik niet snel. Het was de dag dat ik de knoop heb doorgehakt. Mensen die echt dicht bij mij staan snapten de quote, de anderen vroegen zich af aan welke zweverige cursus ik dat weekend had deelgenomen.

Deze kans laten liggen en er later spijt krijgen!  “wat ga ik daar dan me doen?  Mijzelf dit avontuur gunnen!