I’m off!! De kop is eraf. Geen weg meer terug. Ik zal niet liegen over het feit dat de laatste nacht weinig slaap bevatte. Gek idee. Maar goed, niet zeuren – het was je eigen besluit. Nog even de laatste dingen regelen voor mijn website die ik de dag van mijn vertrek online laat gaan en dan richting Duitsland. Hier zal ik een reisvriend treffen. Patrick zal de eerste 2 weken met mij meereizen tot aan de Amman, de hoofdstad van Jordanië. Aangekomen op vliegveld Düsseldorf denk ik heel even dat ik hallucineer als ik vanuit de strikt opgestelde incheck rij ineens allemaal bekende hoofden zie opduiken. Die helden hebben stiekem een uitzwaai moment georganiseerd en staan plots achter mij opgesteld in de rij. Enorm gaaf! Dan weet je dat het echte vrienden zijn! Met 1,5 uur vertraging en wat gebluf bij het instappen (omdat ik mijn 15kg backpack als handbagage meeneem en net doe alsof het als de toegestane 8kg aanvoelt) zijn we dan eindelijk onderweg. Samen met een oude dronken Israëliër die een aantal keer met een onzichtbaar geweer ons overhoop probeert te schieten. Misschien gewoon een ‘andere’ manier van begroeting ofzo?

“If there’s a doctor on this flight, please report immediately”.. Zo, iedereen is weer wakker als het licht aangaat omdat er een man onwel is geworden en midden in het gangpad ligt. Gelukkig gaat het snel weer goed met hem en land het vliegtuig Tel Aviv. Omdat het Sabbat is rijdt er geen openbaar vervoer en woren we in een taxi geperst naar het appartement van Ofir. Ofir en Patrick hebben elkaar 4 jaar geleden leren kennen tijdens een reis door India, altijd handig om internationale contacten te bewaren. Ofir grijpt direct bier uit de koelkast. Het is 04:30. Ofir is een held.

Tel Aviv

Dear god! Wat is het duur in Tel Aviv! (omgerekend) 6 euro voor het goedkoopste bier, 3 euro voor een klein flesje water -en dat in de supermarkten! Laten we het niet hebben over de prijzen in restaurants en bars. Okay; met uitzondering van Happy Hour. Dan gaat er 40% af, maar die prijs is dan nog 200% te duur. Dan maar gezond doen.. te voet naar Jaffa op zo’n 6km loopafstand. Daar word ik blij van! Tal oude smalle steegjes, mooi verlicht, welke je direct in oude sferen brengt. Top! Naast charmante restaurantjes en het nachtleven is er alleen niet heel veel te doen. Om deel te nemen aan het nachtleven zal je minimaal een paar honderd euro mee moeten slepen -dus terug, genoeg voor de eerste dag. Het is inmiddels namelijk ook al flink gaan stormen. Volgens Google Bus 18. Buschauffeur van bus 18 vind echter dat het Bus 10 moet zijn en wijst ons na 1 halte de deur. De chauffeur van bus 10 geeft aan dat we bus X moeten pakken, en de chauffeur van bus X geeft aan dat we een aantal haltes later uit moeten overstappen op andere bus X en ZOU ons laten weten welke halte we uit moeten stappen. Ja, niet dus. Wat een dag. Taxi dan maar.

Na een lekker rondje hardlopen over de boulevard, samen met de halve stad, welke allemaal aan sport lijkt te doet, is het tijd voor de het hoogtepunt van de dag. Carmel market; een drukke lokale markt. De andere hoogtepunten (zoals een middelmatige fontein) doen we ook nog even aan (Yeah.. naast het strand, wat markten en dus het nachtleven heeft de stad gewoon niet zoveel te doen wat binnen onze interesses valt). Prima stad als je de hele dag wilt bruinbakken op het strand.. ieder zijn interesses natuurlijk. Dus: verhuizen we onszelf nog die dag naar Jeruzalem. We springen op de bus en nog geen uur later zetten we onze voeten voor het eerst op, voor vele, heilige grond.

Jeruzalem

Wat een verschil! Veel traditioneler. Te beginnen met de kledij! Zo had ik mij Israël (meer) voorgesteld! Niet zoals Tel Aviv met de westerse stranden, party muziek en duur bier! Nope; het voelt een stuk beter hier. Ik ben blij dat we eerder dan gepland naar Jeruzalem zijn gegaan. Nog even wat slaap pakken in het Abraham Hostel (volgens het Hostel was Abraham de eerste backpacker) en dan op tour! Na het opslurpen van info, zoals de reden waarom de poorten in Jeruzalem een naam van een stad hebben (= de richting naar deze stad, handig 500 jaar geleden zonder navigatie) en na het helpen van een vrouw in paniek welke haar dochter in het drukke Jeruzalem is kwijtgeraakt besluiten we onszelf als tourguide te benoemen. We bezoeken we de klaagmuur (the Western Wall door Israëliërs genoemd), the mountain of olives, de joodse begraafplaats, diverse kerken, en eindigen we een aardige klim op de top van de heuvel welke een fantastisch uitzicht geeft over Jeruzalem bij zonsondergang! Wat blijft er dan nog over? Yep; de diverse barretjes in old town Jeruzalem! I’m inn! Blurp..

Ein Gedi & Eilat

3,5 dag na aankomst in Jeruzalem en vele Joodse, Arabische en Armeense steegjes verder waar een traditioneel geklede oude man de legendarische woorden uitspreekt “I have good coffee BRO!”, wurmen we onszelf in de bus naar de Dead Sea. Ik ben heel wat wellness centra gewend, maar serieus; dit zout water topt alle centra bij elkaar! Het voelt aan als een gel, het is half warm en vooruit zwemmen is simpelweg geen optie (en ziet er debiel uit). Met een gemiddelde van 28-33% zout is het terecht een dode boel (ter vergelijking: de Noordzee = gemiddeld 2,8%). Gave spot en ook overspoeld met (vooral) Russische toeristen. Op naar de andere Russische enclave dan maar… Eilat. Nadat de laatste lokale bus vanuit de Dead Sea ons in een kleine 3,5 uur afzet in Eilat treffen we een stad vol met Fancy hotels en dure boten. Als je bananenboten en een toeristen treintje treft.. weet je genoeg. De westerse invloed heeft goed werk geleverd.

Impressie

Wat is mijn eindconclusie over een week Israël? Het is een mooi land met moderne stranden. De mensen zijn er -of enorm vriendelijk en behulpzaam -of totaal niet vriendelijk. Een middenweg lijkt er niet te bestaan. Het is wennen dat er zwaar bewapende mannen en vrouwen over straat lopen met- of zonder uniform. Het is er, met uitzondering van de echt traditionele plekken, veelal in Jeruzalem, verwesterd en het is een duur land. Je kunt er prima backpacken maar niet tegen een backpack-prijs. Als je het mij vraagt is Jeruzalem het meest interessant en lijkt enigszins aan de westerse invloeden te zijn ontsnapt. Is het de moeite waard om te bezoeken? Jazeker! Zou ik er een extra week willen verblijven? Niet perse.

Op dit moment zitten we in een lokaal busje (zo eentje met gebreide gordijntjes) vlak over de grens in Jordanië en rijden we door de bergen heen. Het is nu al geniaal!  We hebben, weliswaar met handen en voeten, een soort van communicatie met de overige Jordaniërs in de bus en moeten we gewoon sociaal deelnemen aan het eten wat men met elkaar deelt. Nu al een enorm verschil met Israël! Ik kijk uit naar Jordanië!